Św. Maria Alacoque - narzędzie najzupełniej i bezwzględnie nieodpowiednie

Jezus pokazał jej pewnego dnia, jak: kary przygotował dla niektórych dusz, jej nieprzyjaznych.

„Rzuciłam się, mówi Małgorzata Maria, do Jego świętych nóg, wołając: O Zbawicielu mój, zwróć na mnie cały Twój gniew, i raczej mnie wykreśl z księgi życia, niżbyś miał gubić dusze, tak drogo przez Ciebie odkupione”.

I odpowiedział mi: „Lecz one cię nie miłują i nie ustaną w prześladowaniu i krzywdzeniu ciebie”.

To nic, o Boże mój, aby tylko Ciebie umiłowały; nie ustanę w błaganiu, abyś im odpuścił.

Już mnie nie odwodź od tego, nie mogę ich dłużej cierpieć.

A obejmując go jeszcze usilniej zawołałam: „Nie, Panie mój, nie puszczę cię, dopóki im nie przebaczysz. Odrzekł mi więc: Zgodzę się, jeśli ty przyjmiesz za nie odpowiedzialność. Dobrze, o Panie, ale wypłacę Ci się Twymi własnymi darami, skarbem Twego Przenajświętszego Serca. Oto, czym wreszcie się zadowolił”. –

Św. Maria Alacoque - narzędzie najzupełniej i bezwzględnie nieodpowiednie

Imię jej znane jest wszędzie; jest wielu, którzy zeń szydzą – prawda; lecz i ci także znać je i mówić o nim muszą.
Ich naigrywanie się i złość ich jest również hołdem i tym tylko głębszym, że nie dobrowolnym.

To hołd oddany przez siłę tej niepojętej i nieujętej godności, której po ludzku niemal zrozumieć niepodobna. Bo jeśli jej Bóg nie opromienił sławą, któż i za pomocą jakich czarów sławną uczynił tę dziewuszkę, tak całkowicie pozbawioną darów przyrodzonych, z jej ubóstwem społecznym, ubóstwem religijnym, nie mającą zdolności w żadnym kierunku, wyciągającą poprzez ciemności spragnione ramiona, ciemności, które zdawały się być jej sądzone na zawsze?

Jakim sposobem ta uboga dziewczyna, której imię powinno było zaginąć, jak tylu innych, jakim sposobem otoczoną została jednocześnie chwałą i rozgłosem; chwałą w Kościele, rozgłosem w świecie?